Το δέντρο που έδινε

Ήταν μια φορά μια Μηλιά, που αγαπούσε ένα παιδάκι, πολύ. Κάπως έτσι ξεκινάει μία από τις κλασικότερες εικονογραφημένες ιστορίες, γραμμένη από τον Shel Silverstein. Το Δέντρο που Έδινε, είναι το γνωστότερο ενδεχομένως έργο του συγγραφέα και κυκλοφορεί σε συλλεκτική έκδοση και σε νέα μετάφραση των Άγγελου Αγγελίδη - Μαρίας Αγγελίδου. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1964 από την Harper & Row και μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες παγκοσμίως. Η ιστορία αναφέρεται στη σχέση μιας μηλιάς κι ενός παιδιού καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όταν το παιδί είναι μικρό, επισκέπτεται καθημερινά τη μηλιά, κάνει κούνια στα κλαδιά της και ξεκουράζεται στη σκιά της. Μεγαλώνοντας, όμως, ζητάει ολοένα και περισσότερα από αυτήν, ενώ περνάει όλο και λιγότερο χρόνο μαζί της… Κάθε μέρα το παιδί την επισκεπτόταν, μάζευε τα μήλα της, σκαρφάλωνε στον κορμό της, έκανε κούνια στα κλαδιά της. Και η Μηλιά ήταν ευτυχισμένη… Όσο το παιδί μεγάλωνε, ζητούσε συνέχεια όλο και περισσότερα, ξανά και ξανά… Και το δέντρο έδινε, έδινε κι έδινε… και χαιρόταν η καρδιά του. Μια αλληγορία με πολλαπλά νοήματα για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Οι ερμηνείες πίσω από το βιβλίο Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί κατά καιρούς στη συμβολική αυτή εικονογραφημένη ιστορία. Ένα παραμύθι για την αξία της ανιδιοτελούς φιλίας; Μια παραβολή για τη γονεϊκή αγάπη που προσφέρεται άνευ όρων και ορίων; Μια μεταφορά που σκιαγραφεί τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον και τη φύση; Το κλασικό και πολυαγαπημένο βιβλίο τού –ασυμβίβαστου για τα δεδομένα της εποχής του– συγγραφέα συγκινεί διαχρονικά μικρούς και μεγάλους, συνθέτει έναν ύμνο στην ανιδιοτέλεια, αλλά συνιστά και μια τρυφερή αλληγορία τόσο για τη ζωή που κάνει τον κύκλο της όσο και για τον άνθρωπο που ωριμάζει βλέποντας τις ανάγκες του να μεταβάλλονται διαρκώς σε κάθε στάδιο της ζωής του.